Landen in Centraal-Afrika
Hoeveel landen in Centraal-Afrika
Centraal-Afrika ligt in het midden van Afrika en bestaat uit 9 landen. Hier is een alfabetische lijst van alle landen in Centraal-Afrika: Angola, Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, Democratische Republiek Congo, Equatoriaal-Guinea, Gabon, Republiek Congo en Sao Tomé en Principe. Onder hen behoren er drie tot de PALOP – Portugeessprekende Afrikaanse landen (Angola, Equatoriaal-Guinea en Sao Tomé en Principe).
1. Angola
Angola is een republiek in het zuidwesten van Afrika en grenst in het westen aan Namibië, Zambia, de Democratische Republiek Congo en de Atlantische Oceaan. Portugees is de officiële taal van Angola en heeft iets meer dan 24 miljoen inwoners.
 |
|
2. Kameroen
Kameroen, formeel de Republiek Kameroen, is een eenheidsstaat in Centraal- en West-Afrika.
 |
|
3. Tsjaad
Tsjaad, officieel de Republiek Tsjaad, is een staat in Centraal-Afrika. Het grenst aan Libië in het noorden, Soedan in het oosten, de Centraal-Afrikaanse Republiek in het zuiden, Kameroen en Nigeria in het zuidwesten, en Niger in het westen. Het noordelijke deel van Tsjaad ligt in de Sahara.
 |
|
4. Gabon
Gabon, formeel de Republiek Gabon, is een republiek op de evenaar in westelijk Centraal-Afrika. Het land grenst aan Kameroen, Congo-Brazzaville, Equatoriaal-Guinea en de Atlantische Oceaan.
 |
|
5. Equatoriaal-Guinea
Equatoriaal-Guinea is een van de kleinste staten van Afrika. Het land ligt deels op het vasteland van West-Afrika en deels op vijf bewoonde eilanden. Het land grenst aan Kameroen en Gabon, evenals aan de baai van Biafra in de Atlantische Oceaan.
 |
|
6. Centraal-Afrikaanse Republiek
De Centraal-Afrikaanse Republiek is een republiek in Centraal-Afrika, net ten noorden van de evenaar. Het land grenst aan Tsjaad, Soedan, Zuid-Soedan, Congo-Kinshasa, Congo-Brazzaville en Kameroen. Er wonen ongeveer 4,6 miljoen mensen in de Centraal-Afrikaanse Republiek.
 |
|
7. Republiek Congo
De Republiek Congo, vaak Congo-Brazzaville (RC) genoemd, is een staat in Centraal-Afrika.
 |
|
8. Democratische Republiek Congo
De Democratische Republiek Congo (DRC), of zoals het vaak Congo-Kinshasa wordt genoemd, is een staat in Centraal-Afrika. Het is het op één na grootste land van Afrika qua oppervlakte en grenzen in het noorden tot Congo-Brazzaville, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Zuid-Soedan, Oeganda, Rwanda, Burundi, Tanzania, Zambia, Angola en een kleine kuststrook tot aan de Atlantische Oceaan. De Democratische Republiek Congo heeft de vierde grootste bevolking van Afrika met iets meer dan 77 miljoen inwoners.
 |
|
9. Sao Tomé en Principe
 |
|
Landen in Midden-Afrika naar bevolking en hun hoofdsteden
Zoals hierboven opgemerkt, zijn er negen onafhankelijke landen in Midden-Afrika. Onder hen is het grootste land DR Congo en het kleinste land Sao Tome en Principe qua bevolking. De volledige lijst van Midden-Afrikaanse landen met hoofdsteden wordt weergegeven in de onderstaande tabel, gerangschikt op basis van de laatste totale bevolking.
| Rang | Land | Bevolking | Landoppervlak (km²) | Hoofdstad |
| 1 | Democratische Republiek Congo | 86.790.567 | 2.267.048 | Kinshasa |
| 2 | Angola | 30.175.553 | 1.246.700 | Luanda |
| 3 | Kameroen | 24.348.251 | 472.710 | Yaoundé |
| 4 | Tsjaad | 15.692.969 | 1.259.200 | N’Djamena |
| 5 | Centraal Afrikaanse Republiek | 5.496.011 | 622.984 | Bangui |
| 6 | Republiek Congo | 5.380.508 | 341.500 | Brazzaville |
| 7 | Gabon | 2.172.579 | 257.667 | Libreville |
| 8 | Equatoriaal-Guinea | 1.358.276 | 28.051 | Malabo |
| 9 | Sao Tomé en Principe | 201.784 | 964 | Sao Tomé |
Kaart van Centraal-Afrikaanse landen
Korte geschiedenis van Centraal-Afrika
Vroege menselijke nederzettingen
Prehistorisch tijdperk
Centraal-Afrika, rijk aan natuurlijke hulpbronnen en biodiversiteit, heeft een diepgewortelde geschiedenis die teruggaat tot de prehistorie. Archeologisch bewijs suggereert dat mensen de regio al duizenden jaren bewonen. De vroege menselijke nederzettingen bestonden grotendeels uit jager-verzamelaarsgemeenschappen. Vooral het Congobekken speelde een cruciale rol als leefgebied voor de vroege mens. Artefacten zoals stenen werktuigen en aardewerk gevonden in gebieden als de Democratische Republiek Congo (DRC) en de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR) duiden op de aanwezigheid van geavanceerde prehistorische culturen.
Ontwikkeling van de landbouw
De ontwikkeling van de landbouw rond 3000 vGT markeerde een belangrijke verschuiving in de geschiedenis van Centraal-Afrika. De introductie van de landbouw leidde tot de vestiging van meer permanente nederzettingen. Vroege agrarische samenlevingen verbouwden gewassen zoals gierst en sorghum en gedomesticeerde dieren. De Bantu-migratie, die rond 2000 vGT begon, had een diepgaande impact op de regio. Bantoesprekende volkeren verspreidden zich over Centraal-Afrika en brachten landbouwpraktijken, ijzerbewerkingstechnologie en nieuwe sociale structuren met zich mee.
Oude koninkrijken en rijken
Koninkrijk Kongo
Een van de meest prominente oude koninkrijken in Centraal-Afrika was het koninkrijk Kongo. Het werd opgericht in de 14e eeuw en besloeg delen van het huidige Angola, de DRC, de Republiek Congo en Gabon. Het Kongo-koninkrijk was sterk gecentraliseerd en verfijnd, met een gestructureerde regering, levendige handelsnetwerken en een rijk cultureel erfgoed. De hoofdstad, Mbanza Kongo, was een belangrijk stedelijk centrum. Het koninkrijk hield zich bezig met handel met Europese machten, met name de Portugezen, die in de 15e eeuw arriveerden. Dit contact had zowel positieve als negatieve gevolgen, waaronder de verspreiding van het christendom en de verwoestende impact van de transatlantische slavenhandel.
Luba- en Lunda-rijken
In de savannegebieden van de huidige DRC ontstonden tussen de 14e en 17e eeuw de Luba- en Lunda-rijken. Het Luba-rijk, gesticht door koning Kongolo, ontwikkelde een complex politiek systeem en een economie gebaseerd op landbouw, visserij en handel. Het Lunda-rijk, in het zuiden, groeide uit de staat Luba en breidde zich uit door allianties en veroveringen. Beide rijken speelden een belangrijke rol in regionale handelsnetwerken, waarbij goederen als ivoor, koper en zout werden uitgewisseld.
Europese verkenning en kolonialisme
Vroege Europese contacten
De Europese verkenning van Centraal-Afrika begon aan het einde van de 15e eeuw, toen Portugese ontdekkingsreizigers zich in de regio waagden. Het duurde echter tot de 19e eeuw voordat de Europese belangstelling voor Centraal-Afrika toenam. Ontdekkingsreizigers als David Livingstone en Henry Morton Stanley voerden uitgebreide expedities uit, waarbij ze de regio in kaart brachten en de volkeren en landschappen documenteerden. Hun verslagen voedden de Europese ambities voor kolonisatie.
Strijd om Afrika
De Conferentie van Berlijn van 1884-1885 markeerde de formele verdeling van Afrika onder de Europese machten, wat leidde tot de kolonisatie van Centraal-Afrika. De regio was voornamelijk verdeeld tussen België, Frankrijk en Duitsland. De Belgische koning Leopold II vestigde de persoonlijke controle over de Kongo-Vrijstaat en exploiteerde zijn hulpbronnen en mensen met brute efficiëntie. De wreedheden die in deze periode werden begaan, waaronder dwangarbeid en massamoorden, leidden tot internationale veroordeling en uiteindelijk tot de overdracht van de controle aan de Belgische regering in 1908.
Frankrijk koloniseerde gebieden die Gabon, Congo-Brazzaville en CAR zouden worden, terwijl Duitsland delen van het huidige Kameroen en Rwanda controleerde. De koloniale periode bracht aanzienlijke veranderingen met zich mee, waaronder de introductie van nieuwe administratieve systemen, de ontwikkeling van infrastructuur en de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Het leidde echter ook tot de ontheemding van de inheemse bevolking, culturele ontwrichting en verzetsbewegingen.
Onafhankelijkheidsbewegingen
Tijdperk na de Tweede Wereldoorlog
De nasleep van de Tweede Wereldoorlog en de wereldwijde dekolonisatiegolf hebben onafhankelijkheidsbewegingen in heel Centraal-Afrika aangewakkerd. Er ontstonden nationalistische leiders en bewegingen die pleitten voor zelfbeschikking en het einde van de koloniale overheersing. In Belgisch Congo werd Patrice Lumumba een prominente figuur, die het land in 1960 naar de onafhankelijkheid leidde. De transitie werd echter ontsierd door politieke instabiliteit, wat leidde tot de moord op Lumumba en de opkomst van Joseph Mobutu, die een dictatoriaal regime vestigde dat tot 1997 duurde..
Franse en Portugese gebieden
Ook de Franse koloniën in Centraal-Afrika werden begin jaren zestig onafhankelijk. Gabon, Republiek Congo en CAR werden soevereine naties, die elk met hun eigen uitdagingen na de onafhankelijkheid werden geconfronteerd, waaronder politieke instabiliteit, staatsgrepen en economische moeilijkheden. In de Portugese gebieden was de strijd voor onafhankelijkheid langer en gewelddadiger. Angola bijvoorbeeld heeft een langdurige onafhankelijkheidsoorlog doorstaan die tot 1975 heeft geduurd.
Tijdperk na de onafhankelijkheid
Politieke en economische uitdagingen
Het tijdperk na de onafhankelijkheid in Centraal-Afrika werd gekenmerkt door een mix van vooruitgang en aanhoudende uitdagingen. Veel landen in de regio hebben te kampen gehad met politieke instabiliteit, burgeroorlogen en economische ontberingen. De DRC heeft bijvoorbeeld te maken gehad met meerdere conflicten, waaronder de Eerste en Tweede Congo-oorlog, waarbij talrijke Afrikaanse landen betrokken waren en miljoenen doden tot gevolg hadden. Op dezelfde manier heeft CAR te kampen gehad met chronische instabiliteit, met herhaalde staatsgrepen en aanhoudende gewapende conflicten.
Inspanningen voor stabiliteit en ontwikkeling
Ondanks deze uitdagingen zijn er inspanningen geleverd om stabiliteit te bereiken en ontwikkeling te bevorderen. Regionale organisaties zoals de Economische Gemeenschap van Centraal-Afrikaanse Staten (ECCAS) en internationale interventies hebben tot doel vrede en samenwerking te bevorderen. Landen als Gabon en Equatoriaal-Guinea hebben hun oliebronnen gebruikt om de economische groei te stimuleren, hoewel de zorgen over het bestuur en de eerlijke verdeling van de welvaart blijven bestaan.
Hedendaagse kwesties en toekomstperspectieven
Milieu- en sociale kwesties
Centraal-Afrika wordt geconfronteerd met belangrijke hedendaagse problemen, waaronder aantasting van het milieu, armoede en gezondheidscrises. Het Congobekken, een van de grootste regenwouden ter wereld, wordt bedreigd door ontbossing en klimaatverandering, wat gevolgen heeft voor de biodiversiteit en lokale gemeenschappen. Inspanningen om het milieu te beschermen en duurzame ontwikkeling te bevorderen zijn cruciaal voor de toekomst van de regio.
Pad naar duurzame ontwikkeling
Vooruitkijkend betekent de weg naar duurzame ontwikkeling van Centraal-Afrika het aanpakken van de complexe uitdagingen en tegelijkertijd profiteren van de enorme hulpbronnen en veerkrachtige bevolking van Centraal-Afrika. Het versterken van het bestuur, het bevorderen van regionale samenwerking en het investeren in onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur zijn essentiële stappen op weg naar een betere toekomst. Het rijke culturele erfgoed en de gevarieerde natuurlijke landschappen van de regio bieden unieke mogelijkheden voor toerisme en culturele uitwisseling, en dragen bij aan de algemene ontwikkeling ervan.
