Lijst met landen in Zuid-Amerika
Hoeveel landen in Zuid-Amerika?
Vanaf 2024 zijn er 12 landen in Zuid-Amerika: Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili, Colombia, Ecuador, Guyana, Paraguay, Peru, Suriname, Uruguay en Venezuela. Frans-Guyana is een overzees gebiedsdeel van Frankrijk en geen onafhankelijk land. Op dit Amerikaanse subcontinent, waar Spaans de overheersende taal is, wordt alleen in Brazilië Portugees gesproken. Dit land is het dichtstbevolkte met ongeveer 210 miljoen inwoners. Brazilië wordt gevolgd door Argentinië, met ongeveer 41 miljoen inwoners.
Met twaalf landen heeft Zuid-Amerika in totaal 422,5 miljoen inwoners, goed voor 5,8% van de wereldbevolking. De inwoners van Zuid-Amerika bestaan uit Indiërs, blanken en mensen van gemengd ras. Het continent heeft een landoppervlak van 17.850.000 vierkante kilometer, goed voor ongeveer 12% van het landoppervlak van de wereld. Zoals hierboven vermeld, is Spaans de meest gesproken taal en zijn de inwoners voornamelijk christelijk.
Het toerisme in Zuid-Amerika wordt steeds dichter bevolkt. Topbestemmingen zijn Amazonia (Ecuador), Machu Picchu (Peru), Angel Falls (Venezuela), Torres del Paine (Chili) en Salar de Uyuni (Bolivia).
Alfabetische lijst van Zuid-Amerikaanse landen
Vanaf 2020 zijn er in totaal twaalf landen in Zuid-Amerika. Zie de volgende tabel voor een volledige lijst van Zuid-Amerikaanse landen in alfabetische volgorde:
| # | Vlag | Land | Officiele naam | Onafhankelijkheidsdatum | Bevolking |
| 1 |  |
Argentinië | Argentijnse Republiek | 9 juli 1816 | 45.195.785 |
| 2 |  |
Bolivia | Plurinationale staat Bolivia | 6 augustus 1825 | 11.673.032 |
| 3 |  |
Brazilië | Federatieve Republiek Brazilië | 7 september 1822 | 212.559.428 |
| 4 |  |
Chili | Republiek Chili | 12 februari 1818 | 19.116.212 |
| 5 |  |
Colombia | Republiek Colombia | 20 juli 1810 | 50.882.902 |
| 6 |  |
Ecuador | Republiek Ecuador | 24 mei 1822 | 17.643.065 |
| 7 |  |
Guyana | Republiek Guyana | 26 mei 1966 | 786.563 |
| 8 |  |
Paraguay | Republiek Paraguay | 15 mei 1811 | 7.132.549 |
| 9 |  |
Peru | Republiek Peru | 28 juli 1821 | 32.971.865 |
| 10 |  |
Suriname | Republiek Suriname | 25 november 1975 | 586.643 |
| 11 |  |
Uruguay | Oostelijke Republiek Uruguay | 25 augustus 1825 | 3.473.741 |
| 12 |  |
Venezuela | Bolivariaanse Republiek Venezuela | 5 juli 1811 | 28.435.951 |
Locatiekaart van Zuid-Amerika
Landen grenzend aan de Atlantische en Stille Oceaan
Zuid-Amerika wordt begrensd door de Atlantische Oceaan en de Stille Oceaan. De landen grenzend aan de Atlantische Oceaan zijn: Brazilië, Uruguay, Argentinië, Venezuela, Guyana, Suriname en Frans-Guyana. En de landen die grenzen aan de Stille Oceaan zijn: Chili, Peru, Ecuador en Colombia. Bolivia en Paraguay zijn de enige landen die niet door een oceaan omringd worden.
Landfeiten en staatsvlaggen
Hier zijn korte gegevens en nationale vlaggen van alle Zuid-Amerikaanse landen:
1. Argentinië
 |
|
2. Bolivia
 |
|
3. Brazilië
 |
|
4. Chili
 |
|
5. Colombia
 |
|
6. Ecuador
 |
|
7. Guyana
 |
|
8. Paraguay
 |
|
9. Peru
 |
|
10. Suriname
 |
|
11. Uruguay
 |
|
12. Venezuela
 |
|
Korte geschiedenis van Zuid-Amerika
Precolumbiaanse beschavingen
Zuid-Amerika was lang vóór de komst van de Europeanen de thuisbasis van talloze geavanceerde en diverse beschavingen. Een van de meest opvallende was het Inca-rijk, dat het westelijke deel van het continent domineerde. De Inca’s, bekend om hun geavanceerde wegennet, landbouwterrassen en architectonische wonderen zoals Machu Picchu, regeerden vanaf het begin van de 15e eeuw tot aan de Spaanse verovering. Andere belangrijke precolumbiaanse culturen waren de Muisca in het huidige Colombia, bekend om hun goudwerk, en de Tiahuanaco-cultuur rond het Titicacameer.
De Spaanse en Portugese veroveringen
In het begin van de 16e eeuw begonnen Spaanse ontdekkingsreizigers als Francisco Pizarro en Portugese ontdekkingsreizigers onder leiding van Pedro Álvares Cabral met de verovering van Zuid-Amerika. Pizarro wierp op beroemde wijze het Inca-rijk in 1533 omver, waardoor de Spaanse controle over een groot deel van het westelijke deel van het continent werd gevestigd. Ondertussen vestigde de Portugese invloed zich in de oostelijke regio, met name Brazilië, na de landing van Cabral in 1500. Deze periode markeerde het begin van de uitgebreide Europese kolonisatie, die diepgaande veranderingen teweegbracht in de demografie, economie en cultuur van het continent.
Koloniale periode
Tijdens de koloniale periode was Zuid-Amerika verdeeld in Spaanse en Portugese gebieden. Spaans Amerika werd bestuurd door de onderkoninkrijken Nieuw-Granada, Peru en Río de la Plata, terwijl Brazilië een verenigde Portugese kolonie bleef. De koloniale economie was voornamelijk gebaseerd op mijnbouw, met name zilver in plaatsen als Potosí, en landbouw. De introductie van Afrikaanse slaven zorgde voor de arbeidskrachten die nodig waren voor deze industrieën. Deze periode zag ook de vermenging van inheemse, Afrikaanse en Europese culturen, waardoor het unieke culturele tapijt van het moderne Zuid-Amerika ontstond.
Onafhankelijkheidsbewegingen
De late 18e en vroege 19e eeuw waren een tijd van revolutionaire ijver in Zuid-Amerika, geïnspireerd door de Amerikaanse en Franse revoluties. Leiders als Simón Bolívar en José de San Martín leidden bewegingen over het hele continent. Bolívar, bekend als ‘El Libertador’, speelde een cruciale rol in de onafhankelijkheid van Venezuela, Colombia, Ecuador, Peru en Bolivia. San Martín speelde een belangrijke rol bij de bevrijding van Argentinië, Chili en Peru. Tegen het midden van de jaren twintig van de negentiende eeuw was het grootste deel van Zuid-Amerika onafhankelijk geworden van de Europese koloniale machten, wat leidde tot de vorming van talrijke soevereine naties.
Post-onafhankelijkheidsstrijd
De periode na de onafhankelijkheid in Zuid-Amerika werd gekenmerkt door aanzienlijke politieke instabiliteit. Nieuw gevormde naties worstelden met kwesties als territoriale geschillen, economische afhankelijkheid en de uitdaging om samenhangende nationale identiteiten op te bouwen. Frequente conflicten, zowel intern als tussen buurlanden, kenmerkten dit tijdperk. Prominente voorbeelden zijn onder meer de Oorlog van de Drievoudige Alliantie (1864-1870), waarbij Paraguay betrokken was tegen Brazilië, Argentinië en Uruguay, en de Oorlog in de Stille Oceaan (1879-1884) tussen Chili, Bolivia en Peru.
Economische en sociale ontwikkelingen
Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw onderging Zuid-Amerika aanzienlijke economische en sociale transformaties. De exportgerichte economie breidde zich uit, waarbij grondstoffen als koffie, rubber, rundvlees en mineralen de groei aandreven. Dit leidde echter ook tot economische afhankelijkheid van de mondiale markten. Op sociaal vlak zag de periode de immigratie uit Europa, vooral naar Argentinië en Brazilië, toenemen, wat bijdroeg aan de culturele diversiteit van de regio. De industrialisatie begon wortel te schieten, vooral in landen als Argentinië en Brazilië, en legde daarmee de basis voor toekomstige economische ontwikkeling.
Onrust en hervormingen in de 20e eeuw
De 20e eeuw was in Zuid-Amerika een periode van intense politieke en sociale onrust. Veel landen kenden periodes van militaire dictatuur, gedreven door de dynamiek van de Koude Oorlog en interne conflicten. Bekende voorbeelden zijn de militaire junta’s in Brazilië (1964-1985), Argentinië (1976-1983) en Chili onder Augusto Pinochet (1973-1990). Ondanks de repressie en de schendingen van de mensenrechten stimuleerden deze perioden ook bewegingen voor democratie en sociale hervormingen. In het laatste deel van de eeuw vond er een golf van democratisering plaats, waarbij landen terugkeerden naar een burgerregering.
Hedendaags Zuid-Amerika
De afgelopen decennia heeft Zuid-Amerika aanzienlijke vooruitgang geboekt op het gebied van de economische ontwikkeling, sociale vooruitgang en politieke stabiliteit. Landen als Brazilië, Argentinië en Chili zijn uitgegroeid tot regionale machten met diverse economieën. De regio heeft ook inspanningen gezien voor meer integratie, geïllustreerd door organisaties als Mercosur en de Unie van Zuid-Amerikaanse Naties (UNASUR). Er blijven echter uitdagingen bestaan, waaronder economische ongelijkheid, politieke corruptie en sociale onrust. Milieukwesties, met name de ontbossing in het Amazonegebied, vormen ook een aanzienlijke bedreiging voor de toekomst van het continent.
