Κατάλογος χωρών στη Νότια Αμερική
Πόσες χώρες στη Νότια Αμερική;
Από το 2024, υπάρχουν 12 χώρες στη Νότια Αμερική: Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Χιλή, Κολομβία, Εκουαδόρ, Γουιάνα, Παραγουάη, Περού, Σουρινάμ, Ουρουγουάη και Βενεζουέλα. Η Γαλλική Γουιάνα είναι υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας και όχι ανεξάρτητη χώρα. Σε αυτήν την αμερικανική υποήπειρο όπου η κυρίαρχη γλώσσα είναι τα ισπανικά, τα πορτογαλικά ομιλούνται μόνο στη Βραζιλία. Αυτή η χώρα είναι η πολυπληθέστερη με περίπου 210 εκατομμύρια κατοίκους. Η Βραζιλία ακολουθεί η Αργεντινή, με πληθυσμό περίπου 41 εκατομμυρίων.
Με 12 έθνη, η Νότια Αμερική έχει πληθυσμό 422,5 εκατομμυρίων συνολικά, που αντιπροσωπεύει το 5,8% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι κάτοικοι της Νότιας Αμερικής αποτελούνται από Ινδούς, Λευκούς και άτομα μικτής φυλής. Η ήπειρος έχει έκταση 17.850.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που αντιπροσωπεύει περίπου το 12% της παγκόσμιας χερσαίας έκτασης. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τα ισπανικά είναι η πιο ομιλούμενη γλώσσα και οι κάτοικοι είναι κυρίως χριστιανοί.
Ο τουρισμός της Νότιας Αμερικής γίνεται όλο και πιο πολυπληθής. Οι κορυφαίοι προορισμοί περιλαμβάνουν την Αμαζονία (Εκουαδόρ), το Μάτσου Πίτσου (Περού), το Angel Falls (Βενεζουέλα), το Torres del Paine (Χιλή) και το Salar de Uyuni (Βολιβία).
Αλφαβητική λίστα χωρών της Νότιας Αμερικής
Από το 2020, υπάρχουν συνολικά δώδεκα χώρες στη Νότια Αμερική. Δείτε τον παρακάτω πίνακα για την πλήρη λίστα των χωρών της Νότιας Αμερικής με αλφαβητική σειρά:
| # | Σημαία | Χώρα | Επίσημο όνομα | Ημερομηνία ανεξαρτησίας | Πληθυσμός |
| 1 |  |
Αργεντίνη | Δημοκρατία της Αργεντινής | 9 Ιουλίου 1816 | 45.195.785 |
| 2 |  |
Βολιβία | Πολυεθνικό κράτος της Βολιβίας | 6 Αυγούστου 1825 | 11.673.032 |
| 3 |  |
Βραζιλία | Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Βραζιλίας | 7 Σεπτεμβρίου 1822 | 212.559.428 |
| 4 |  |
χιλή | Δημοκρατία της Χιλής | 12 Φεβρουαρίου 1818 | 19.116.212 |
| 5 |  |
Κολομβία | Δημοκρατία της Κολομβίας | 20 Ιουλίου 1810 | 50.882.902 |
| 6 |  |
Εκουαδόρ | Δημοκρατία του Ισημερινού | 24 Μαΐου 1822 | 17.643.065 |
| 7 |  |
Γουιάνα | Δημοκρατία της Γουιάνας | 26 Μαΐου 1966 | 786.563 |
| 8 |  |
Παραγουάη | Δημοκρατία της Παραγουάης | 15 Μαΐου 1811 | 7.132.549 |
| 9 |  |
Περού | Δημοκρατία του Περού | 28 Ιουλίου 1821 | 32.971.865 |
| 10 |  |
Σουρινάμ | Δημοκρατία του Σουρινάμ | 25 Νοεμβρίου 1975 | 586.643 |
| 11 |  |
Ουρουγουάη | Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης | 25 Αυγούστου 1825 | 3.473.741 |
| 12 |  |
Βενεζουέλα | Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας | 5 Ιουλίου 1811 | 28.435.951 |
Χάρτης τοποθεσίας της Νότιας Αμερικής
Χώρες που συνορεύουν με τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό
Η Νότια Αμερική συνορεύει με τον Ατλαντικό Ωκεανό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι χώρες που συνορεύουν με τον Ατλαντικό Ωκεανό είναι: Βραζιλία, Ουρουγουάη, Αργεντινή, Βενεζουέλα, Γουιάνα, Σουρινάμ και Γαλλική Γουιάνα. Και, οι χώρες που συνορεύουν με τον Ειρηνικό Ωκεανό είναι: Χιλή, Περού, Εκουαδόρ και Κολομβία. Η Βολιβία και η Παραγουάη είναι οι μόνες χώρες που δεν βρέχονται από κανένα ωκεανό.
Γεγονότα χωρών και κρατικές σημαίες
Ακολουθούν σύντομα δεδομένα και εθνικές σημαίες όλων των χωρών της Νότιας Αμερικής:
1. Αργεντινή
 |
|
2. Βολιβία
 |
|
3. Βραζιλία
 |
|
4. Χιλή
 |
|
5. Κολομβία
 |
|
6. Εκουαδόρ
 |
|
7. Γουιάνα
 |
|
8. Παραγουάη
 |
|
9. Περού
 |
|
10. Σουρινάμ
 |
|
11. Ουρουγουάη
 |
|
12. Βενεζουέλα
 |
|
Σύντομη Ιστορία της Νότιας Αμερικής
Προκολομβιανοί πολιτισμοί
Η Νότια Αμερική ήταν το σπίτι πολλών προηγμένων και διαφορετικών πολιτισμών πολύ πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων. Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων ήταν η Αυτοκρατορία των Ίνκας, η οποία κυριαρχούσε στο δυτικό τμήμα της ηπείρου. Οι Ίνκας, γνωστοί για τα εξελιγμένα οδικά συστήματα, τις αγροτικές αναβαθμίδες και τα αρχιτεκτονικά τους θαύματα όπως το Μάτσου Πίτσου, κυβέρνησαν από τις αρχές του 15ου αιώνα μέχρι την ισπανική κατάκτηση. Άλλοι σημαντικοί προκολομβιανοί πολιτισμοί περιελάμβαναν το Muisca στη σημερινή Κολομβία, γνωστό για τη χρυσοχοΐα τους, και τον πολιτισμό Tiahuanaco γύρω από τη λίμνη Titicaca.
Οι ισπανικές και πορτογαλικές κατακτήσεις
Στις αρχές του 16ου αιώνα, Ισπανοί εξερευνητές όπως ο Francisco Pizarro και οι Πορτογάλοι εξερευνητές με επικεφαλής τον Pedro Álvares Cabral ξεκίνησαν την κατάκτηση της Νότιας Αμερικής. Ο Πιζάρο ανέτρεψε περίφημα την Αυτοκρατορία των Ίνκας το 1533, καθιερώνοντας τον ισπανικό έλεγχο σε μεγάλο μέρος του δυτικού τμήματος της ηπείρου. Εν τω μεταξύ, η πορτογαλική επιρροή εδραιώθηκε στην ανατολική περιοχή, ιδιαίτερα στη Βραζιλία, μετά την απόβαση του Καμπράλ το 1500. Αυτή η περίοδος σηματοδότησε την αρχή του εκτεταμένου ευρωπαϊκού αποικισμού, που έφερε βαθιές αλλαγές στα δημογραφικά στοιχεία, την οικονομία και τον πολιτισμό της ηπείρου.
Αποικιακή περίοδος
Κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, η Νότια Αμερική χωρίστηκε σε ισπανικά και πορτογαλικά εδάφη. Η Ισπανική Αμερική διοικούνταν από τα Αντιβασιλεία της Νέας Γρανάδας, του Περού και του Ρίο ντε λα Πλάτα, ενώ η Βραζιλία παρέμεινε μια ενοποιημένη πορτογαλική αποικία. Η αποικιακή οικονομία βασιζόταν κυρίως στην εξόρυξη, ιδιαίτερα σε ασήμι σε μέρη όπως το Ποτόσι, και στη γεωργία. Η εισαγωγή Αφρικανών σκλάβων παρείχε το απαραίτητο εργατικό δυναμικό για αυτές τις βιομηχανίες. Αυτή η περίοδος είδε επίσης την ανάμειξη των αυτόχθονων, αφρικανικών και ευρωπαϊκών πολιτισμών, δημιουργώντας τη μοναδική πολιτιστική ταπισερί της σύγχρονης Νότιας Αμερικής.
Κινήματα Ανεξαρτησίας
Τα τέλη του 18ου και οι αρχές του 19ου αιώνα ήταν μια εποχή επαναστατικής ζέσης στη Νότια Αμερική, εμπνευσμένη από την αμερικανική και τη γαλλική επανάσταση. Ηγέτες όπως ο Simón Bolívar και ο José de San Martín πρωτοστάτησαν σε κινήματα σε όλη την ήπειρο. Ο Μπολίβαρ, γνωστός ως «El Libertador», έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ανεξαρτησία της Βενεζουέλας, της Κολομβίας, του Ισημερινού, του Περού και της Βολιβίας. Ο Σαν Μαρτίν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση της Αργεντινής, της Χιλής και του Περού. Στα μέσα της δεκαετίας του 1820, το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Αμερικής είχε αποκτήσει ανεξαρτησία από τις ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις, οδηγώντας στο σχηματισμό πολυάριθμων κυρίαρχων εθνών.
Αγώνες μετά την ανεξαρτησία
Η περίοδος μετά την ανεξαρτησία στη Νότια Αμερική χαρακτηρίστηκε από σημαντική πολιτική αστάθεια. Τα νεοσύστατα έθνη αντιμετώπισαν ζητήματα όπως εδαφικές διαφορές, οικονομική εξάρτηση και την πρόκληση της οικοδόμησης συνεκτικών εθνικών ταυτοτήτων. Συχνές συγκρούσεις, τόσο εσωτερικές όσο και μεταξύ γειτονικών χωρών, χαρακτήρισαν αυτή την εποχή. Εξέχοντα παραδείγματα περιλαμβάνουν τον Πόλεμο της Τριπλής Συμμαχίας (1864-1870) που περιλαμβάνει την Παραγουάη ενάντια στη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη και τον Πόλεμο του Ειρηνικού (1879-1884) μεταξύ Χιλής, Βολιβίας και Περού.
Οικονομικές και Κοινωνικές Εξελίξεις
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, η Νότια Αμερική υπέστη σημαντικούς οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Η προσανατολισμένη στις εξαγωγές οικονομία επεκτάθηκε, με προϊόντα όπως ο καφές, το καουτσούκ, το βόειο κρέας και τα ορυκτά να οδηγούν την ανάπτυξη. Ωστόσο, αυτό οδήγησε επίσης σε οικονομική εξάρτηση από τις παγκόσμιες αγορές. Κοινωνικά, η περίοδος είδε αυξημένη μετανάστευση από την Ευρώπη, ιδιαίτερα προς την Αργεντινή και τη Βραζιλία, συμβάλλοντας στην πολιτιστική πολυμορφία της περιοχής. Η εκβιομηχάνιση άρχισε να ριζώνει, ειδικά σε χώρες όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία, θέτοντας τις βάσεις για μελλοντική οικονομική ανάπτυξη.
Αναταραχή και μεταρρύθμιση του 20ου αιώνα
Ο 20ός αιώνας στη Νότια Αμερική ήταν μια περίοδος έντονων πολιτικών και κοινωνικών αναταραχών. Πολλές χώρες βίωσαν περιόδους στρατιωτικής δικτατορίας, καθοδηγούμενες από τη δυναμική του Ψυχρού Πολέμου και τις εσωτερικές διαμάχες. Αξιοσημείωτα παραδείγματα περιλαμβάνουν τις στρατιωτικές χούντες στη Βραζιλία (1964-1985), την Αργεντινή (1976-1983) και τη Χιλή υπό τον Augusto Pinochet (1973-1990). Παρά την καταστολή και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτές οι περίοδοι ώθησαν επίσης κινήματα για δημοκρατία και κοινωνική μεταρρύθμιση. Το τελευταίο μέρος του αιώνα είδε ένα κύμα εκδημοκρατισμού, με τις χώρες να επιστρέφουν στην πολιτική διακυβέρνηση.
Σύγχρονη Νότια Αμερική
Τις τελευταίες δεκαετίες, η Νότια Αμερική έχει κάνει σημαντικά βήματα στην οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική πρόοδο και την πολιτική σταθερότητα. Χώρες όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Χιλή έχουν αναδειχθεί σε περιφερειακές δυνάμεις με διαφορετικές οικονομίες. Η περιοχή έχει επίσης δει προσπάθειες για μεγαλύτερη ολοκλήρωση, όπως το παράδειγμα των οργανισμών όπως η Mercosur και η Ένωση Εθνών της Νότιας Αμερικής (UNASUR). Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν προκλήσεις, όπως η οικονομική ανισότητα, η πολιτική διαφθορά και οι κοινωνικές αναταραχές. Τα περιβαλλοντικά ζητήματα, ιδιαίτερα η αποψίλωση των δασών στον Αμαζόνιο, αποτελούν επίσης σημαντικές απειλές για το μέλλον της ηπείρου.
