Κατάλογος χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ως οικονομική και πολιτική ένωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από 28 κράτη μέλη. Εκτός από την Κύπρο που βρίσκεται στη Δυτική Ασία, όλα τα μέλη είναι από την Ευρώπη. Με συντομογραφία EU, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πληθυσμό 512.497.877 κατοίκους και έκταση 4.475.757 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Δεν είναι ακόμη ομοσπονδία, η Ένωση έχει εξελιχθεί σε μια ενιαία αγορά όπου 19 μέλη χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα – το ΕΥΡΩ. Ο παρακάτω πίνακας παρουσιάζει μια πλήρη λίστα των χωρών της ΕΕ που κατατάσσονται κατά τον τελευταίο συνολικό πληθυσμό. Μπορείτε να βρείτε συγκεκριμένη ημερομηνία ένταξης για κάθε νόμισμα-μέλος και εκτός του ευρώ που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σε άλλα 9 κράτη μέλη. Επίσης, περιλαμβάνει 23 επίσημες γλώσσες και περίπου 150 περιφερειακές γλώσσες. Λάβετε υπόψη ότι ο αριθμός των χωρών μελών ενδέχεται να αυξηθεί στο εγγύς μέλλον.
Πόσες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ο παρακάτω πίνακας παραθέτει και τις 28 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι υποψήφιες χώρες για ένταξη στην ΕΕ είναι: Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ισλανδία, Μαυροβούνιο, Σερβία και Τουρκία. Οι δυνάμει υποψήφιες χώρες είναι η Αλβανία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κοσσυφοπέδιο. Η Νορβηγία, η Ισλανδία, η Ελβετία και το Λιχτενστάιν δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά συμμετέχουν στην ενιαία αγορά εκτός από την τελωνειακή ένωση.
Κατάλογος όλων των χωρών της ΕΕ
Ελέγξτε τον παρακάτω πίνακα για να δείτε τη λίστα με όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανά πληθυσμό.
| Τάξη | Σημαία | Χώρα | Πληθυσμός | Ημερομηνία προσχώρησης | Νόμισμα | Περιοχή |
| 1 |  |
Γερμανία | 83.783.953 | 1957/3/25 | ΕΥΡΩ | Δυτική Ευρώπη |
| 2 |  |
Ηνωμένο Βασίλειο | 67.886.022 | 1973/1/1 | βρετανική λίρα | Βόρεια Ευρώπη |
| 3 |  |
Γαλλία | 65.273.522 | 1957/3/25 | ΕΥΡΩ | Δυτική Ευρώπη |
| 4 |  |
Ιταλία | 60.461.837 | 1957/3/25 | ΕΥΡΩ | Νότια Ευρώπη |
| 5 |  |
Ισπανία | 46.754.789 | 1986/1/1 | ΕΥΡΩ | Νότια Ευρώπη |
| 6 |  |
Πολωνία | 37.846.622 | 2004/5/1 | Πολωνικό ζλότι | ανατολική Ευρώπη |
| 7 |  |
Ρουμανία | 19.237.702 | 2007/1/1 | ρουμανικό λέι | ανατολική Ευρώπη |
| 8 |  |
Ολλανδία | 17.134.883 | 1957/3/25 | ΕΥΡΩ | Δυτική Ευρώπη |
| 9 |  |
Βέλγιο | 11.589.634 | 1957/3/25 | ΕΥΡΩ | Δυτική Ευρώπη |
| 10 |  |
Τσεχική Δημοκρατία | 10.708.992 | 2004/5/1 | Κορόνα Τσεχίας | ανατολική Ευρώπη |
| 11 |  |
Ελλάδα | 10.423.065 | 1981/1/1 | ΕΥΡΩ | Νότια Ευρώπη |
| 12 |  |
Πορτογαλία | 10.196.720 | 1986/1/1 | ΕΥΡΩ | Νότια Ευρώπη |
| 13 |  |
Σουηδία | 10.099.276 | 1995/1/1 | σουηδική κορόνα | Βόρεια Ευρώπη |
| 14 |  |
Ουγγαρία | 9.660.362 | 2004/5/1 | Ουγγρικό φιορίνι | ανατολική Ευρώπη |
| 15 |  |
Αυστρία | 9.006.409 | 1995/1/1 | ΕΥΡΩ | Δυτική Ευρώπη |
| 16 |  |
Βουλγαρία | 6.948.456 | 2007/1/1 | βουλγαρικό λεβ | ανατολική Ευρώπη |
| 17 |  |
Δανία | 5.792.213 | 1973/1/1 | Κορώνα Δανίας | Βόρεια Ευρώπη |
| 18 |  |
Φινλανδία | 5.540.731 | 1995/1/1 | ΕΥΡΩ | Βόρεια Ευρώπη |
| 19 |  |
Σλοβακία | 5.459.653 | 2004/5/1 | ΕΥΡΩ | ανατολική Ευρώπη |
| 20 |  |
Ιρλανδία | 4.937.797 | 1973/1/1 | ΕΥΡΩ | Βόρεια Ευρώπη |
| 21 |  |
την Κροατία | 4.105.278 | 2013/7/1 | Κούνα Κροατίας | Νότια Ευρώπη |
| 22 |  |
Λιθουανία | 2.722.300 | 2004/5/1 | ΕΥΡΩ | Βόρεια Ευρώπη |
| 23 |  |
Σλοβενία | 2.078.949 | 2004/5/1 | ΕΥΡΩ | Νότια Ευρώπη |
| 24 |  |
Λετονία | 1.886.209 | 2004/5/1 | ΕΥΡΩ | Βόρεια Ευρώπη |
| 25 |  |
Εσθονία | 1.326.546 | 2004/5/1 | ΕΥΡΩ | Βόρεια Ευρώπη |
| 26 |  |
Κύπρος | 1.207.370 | 2004/5/1 | ΕΥΡΩ | Δυτική Ασία |
| 27 |  |
Λουξεμβούργο | 625.989 | 1957/3/25 | ΕΥΡΩ | Δυτική Ευρώπη |
| 28 |  |
Μάλτα | 441.554 | 2004/5/1 | ΕΥΡΩ | Νότια Ευρώπη |
Χάρτης χωρών της ΕΕ
Στοιχεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση
- Η Ημέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιορτάζεται στις 9 Μαΐου.
- Η λεγόμενη «Ευρωζώνη» αντιστοιχεί στα 17 κράτη μέλη της ΕΕ που υιοθέτησαν το νόμισμα ΕΥΡΩ, με την Εσθονία να είναι η τελευταία χώρα που υιοθέτησε το νόμισμα το 2011.
- Ο εκτιμώμενος ευρωπαϊκός πληθυσμός είναι 500 εκατομμύρια άνθρωποι, που αντιστοιχεί στο 7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
- Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ξεκινά με τη δημιουργία του μπλοκ Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο) κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του οποίου ο κύριος στόχος ήταν να σχηματίσει μια κοινή αγορά με τη μείωση των δασμών μεταξύ των χωρών-μελών.
- Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμμετέχει σε σημαντικά φόρουμ συναντήσεων όπως η G7 – Ομάδα των Επτά, η G8 (G7 + Ρωσία) και η G20.
Οι απαρχές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
Η μεταπολεμική Ευρώπη και η ανάγκη για ενότητα
Μετά την καταστροφή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρώπη αντιμετώπισε την επείγουσα ανάγκη για ανοικοδόμηση και ειρήνη. Η ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θεωρήθηκε ως ένας τρόπος για την πρόληψη μελλοντικών συγκρούσεων και την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας. Ηγέτες όπως ο Robert Schuman, ο Jean Monnet και ο Konrad Adenauer οραματίστηκαν μια ενωμένη Ευρώπη όπου οι χώρες θα συνεργάζονταν για να εξασφαλίσουν σταθερότητα και ευημερία.
Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ)
Το 1951, η Συνθήκη του Παρισιού ίδρυσε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), το πρώτο βήμα προς την οικονομική ολοκλήρωση. Αυτή η συνθήκη είχε ως στόχο να ρυθμίσει τις βιομηχανίες άνθρακα και χάλυβα των χωρών μελών (Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Δυτική Γερμανία) και να τις θέσει υπό κοινή αρχή. Η ΕΚΑΧ ήταν μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία, που έθεσε τα θεμέλια για βαθύτερη συνεργασία και δημιούργησε προηγούμενο για μελλοντική ολοκλήρωση.
Η συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας
Η Συνθήκη της Ρώμης
Η επιτυχία της ΕΚΑΧ ενθάρρυνε την περαιτέρω ολοκλήρωση, που οδήγησε στην υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης το 1957. Αυτή η συνθήκη ίδρυσε την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (Ευρατόμ). Η ΕΟΚ είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας κοινής αγοράς και τελωνειακής ένωσης μεταξύ των έξι ιδρυτικών μελών, προωθώντας την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων. Η Ευρατόμ επικεντρώθηκε στην ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Διεύρυνση και εμβάθυνση της ΕΟΚ
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1960 και 1970, η ΕΟΚ διεύρυνε τα μέλη της και βάθυνε την ολοκλήρωσή της. Η Δανία, η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο προσχώρησαν το 1973, σηματοδοτώντας την πρώτη διεύρυνση. Αυτή την περίοδο αναπτύχθηκαν επίσης κοινές πολιτικές, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΓΠ) και η εισαγωγή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ).
Από την ΕΟΚ στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη
Η δεκαετία του 1980 επέφερε σημαντικές αλλαγές με την υπογραφή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης (SEA) το 1986. Η SEA είχε ως στόχο να δημιουργήσει μια ενιαία αγορά έως το 1992, αφαιρώντας τα εναπομένοντα εμπόδια στο ελεύθερο εμπόριο και εναρμονίζοντας τους κανονισμούς στα κράτη μέλη. Διεύρυνε επίσης τις εξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ενίσχυσε τη συνεργασία σε τομείς όπως η περιβαλλοντική πολιτική και η έρευνα.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ
Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, κοινώς γνωστή ως Συνθήκη του Μάαστριχτ, υπογράφηκε το 1992 και τέθηκε σε ισχύ το 1993. Αυτή η συνθήκη σηματοδότησε την επίσημη ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και εισήγαγε μια δομή τριών πυλώνων: τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) και Δικαιοσύνη και Εσωτερικές Υποθέσεις (ΔΕΥ). Έθεσε επίσης τις βάσεις για την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ.
Το ευρώ και η περαιτέρω διεύρυνση
Εισαγωγή του ευρώ
Το ευρώ εισήχθη ως λογιστικό νόμισμα το 1999 και τέθηκε σε κυκλοφορία το 2002, καθιστώντας το επίσημο νόμισμα για 12 χώρες της ΕΕ. Η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και η εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) αποσκοπούσαν στη διασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της οικονομικής σταθερότητας εντός της Ευρωζώνης.
Ανατολική Διεύρυνση
Η ΕΕ υπέστη τη μεγαλύτερη διεύρυνση το 2004, υποδεχόμενη δέκα νέα κράτη μέλη από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, μαζί με την Κύπρο και τη Μάλτα. Αυτή η επέκταση είχε στόχο να προωθήσει τη σταθερότητα, τη δημοκρατία και την οικονομική ανάπτυξη στη μετακομμουνιστική Ευρώπη. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία προσχώρησαν το 2007, ακολουθούμενη από την Κροατία το 2013.
Προκλήσεις και μεταρρυθμίσεις
Η Συνθήκη της Λισαβόνας
Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 2009, σχεδιάστηκε για να εξορθολογίσει τις επιχειρήσεις της ΕΕ και να ενισχύσει τη δημοκρατική της νομιμότητα. Αναμόρφωσε τις θεσμικές δομές, εισήγαγε τη θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και διεύρυνε τον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η Συνθήκη προέβλεπε επίσης μεγαλύτερη συνοχή στις εξωτερικές σχέσεις και τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Οικονομικές κρίσεις και αντιδράσεις
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και η επακόλουθη κρίση χρέους της Ευρωζώνης έθεσαν σημαντικές προκλήσεις για την ΕΕ. Τα κράτη μέλη εφάρμοσαν μέτρα λιτότητας και οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να σταθεροποιήσουν τις οικονομίες τους. Η ΕΕ δημιούργησε μηχανισμούς όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και ανέλαβε πρωτοβουλίες τραπεζικής ένωσης για την ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής διακυβέρνησης και την πρόληψη μελλοντικών κρίσεων.
Τρέχουσες εξελίξεις και το μέλλον της Ε.Ε
Brexit
Το 2016, το Ηνωμένο Βασίλειο ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ, οδηγώντας στο Brexit. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε επίσημα από την ΕΕ στις 31 Ιανουαρίου 2020. Το Brexit είχε βαθιές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, προκαλώντας συζητήσεις για τη μελλοντική κατεύθυνση και τη συνοχή της ΕΕ.
Συνεχής ολοκλήρωση και διεύρυνση
Παρά τις προκλήσεις, η ΕΕ συνεχίζει να επιδιώκει βαθύτερη ολοκλήρωση και διεύρυνση. Οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης φιλοδοξούν να ενταχθούν στην ένωση και η ΕΕ παραμένει προσηλωμένη στη στήριξη των μεταρρυθμίσεων και της ανάπτυξής τους. Θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, ο ψηφιακός μετασχηματισμός και οι γεωπολιτικές εντάσεις διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα της ΕΕ και τον ρόλο της στην παγκόσμια σκηνή.
