کشورهای آفریقای مرکزی

چند ملت در آفریقای مرکزی

آفریقای مرکزی که در قسمت میانی آفریقا واقع شده است از 9  کشور تشکیل شده است. در اینجا فهرستی از تمام کشورهای آفریقای مرکزی بر اساس حروف الفبا آورده شده است: آنگولا، کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، جمهوری دموکراتیک کنگو، گینه استوایی، گابن، جمهوری کنگو، و سائوتومه و پرینسیپ. از میان آنها، سه کشور متعلق به PALOP – کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان (آنگولا، گینه استوایی و سائوتومه و پرینسیپ) هستند.

1. آنگولا

آنگولا جمهوری در جنوب غربی آفریقا است و از غرب با نامیبیا، زامبیا، جمهوری دموکراتیک کنگو و اقیانوس اطلس همسایه است. پرتغالی زبان رسمی آنگولا است و کمی بیش از 24 میلیون نفر جمعیت دارد.

پایتخت: لواندا مساحت: 1246700 کیلومتر مربع زبان: پرتغالی واحد پول: کوانزا

2. کامرون

کامرون با نام رسمی جمهوری کامرون یک کشور واحد در مرکز و غرب آفریقا است.

پایتخت: Yaoundé مساحت: 475440 کیلومتر مربع زبان: فرانسوی و انگلیسی واحد پول: فرانک سی‌اف‌ای

3. چاد

چاد با نام رسمی جمهوری چاد، ایالتی در آفریقای مرکزی است. از شمال با لیبی، از شرق با سودان، از جنوب با جمهوری آفریقای مرکزی، از جنوب غربی با کامرون و نیجریه و از غرب با نیجر همسایه است. بخش شمالی چاد در صحرای صحرا واقع شده است.

پایتخت: N’Djamena مساحت: 1284000 کیلومتر مربع زبان: عربی و فرانسوی واحد پول: فرانک سی‌اف‌ای

4. گابن

گابن با نام رسمی جمهوری گابن، جمهوری در خط استوا در غرب آفریقای مرکزی است. این کشور با کامرون، کنگو-برازاویل، گینه استوایی و اقیانوس اطلس هم مرز است.

پایتخت: لیبرویل مساحت: 267670 کیلومتر مربع زبان: فرانسوی واحد پول: فرانک سی‌اف‌ای

5. گینه استوایی

گینه استوایی یکی از کوچک ترین ایالت های آفریقا است. این کشور بخشی در سرزمین اصلی آفریقای غربی و بخشی در پنج جزیره مسکونی واقع شده است. این کشور با کامرون و گابن و همچنین خلیج بیافرا در اقیانوس اطلس همسایه است.

پایتخت: مالابو مساحت: 28050 کیلومتر مربع زبان: پرتغالی، اسپانیایی و فرانسوی واحد پول: فرانک سی‌اف‌ای

6. جمهوری آفریقای مرکزی

جمهوری آفریقای مرکزی یک جمهوری در آفریقای مرکزی است که درست در شمال خط استوا قرار دارد. این کشور با چاد، سودان، سودان جنوبی، کنگو-کینشاسا، کنگو-برازاویل و کامرون همسایه است. حدود 4.6 میلیون نفر در جمهوری آفریقای مرکزی زندگی می کنند.

پایتخت: بانگوی مساحت: 622980 کیلومتر مربع زبان: فرانسوی واحد پول: فرانک سی‌اف‌ای

7. جمهوری کنگو

جمهوری کنگو که اغلب با نام کنگو-برازاویل (RC) شناخته می شود، ایالتی در آفریقای مرکزی است.

پایتخت: برازاویل مساحت: 342000 کیلومتر مربع زبان: فرانسوی واحد پول: فرانک سی‌اف‌ای

8. جمهوری دموکراتیک کنگو

جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) یا همان طور که اغلب کنگو-کینشاسا نامیده می شود، ایالتی در آفریقای مرکزی است. این دومین کشور بزرگ آفریقا از نظر مساحت و مرز در شمال با کنگو-برازاویل، جمهوری آفریقای مرکزی، سودان جنوبی، اوگاندا، رواندا، بوروندی، تانزانیا، زامبیا، آنگولا و یک نوار ساحلی کوچک به اقیانوس اطلس است. جمهوری دموکراتیک کنگو با کمی بیش از ۷۷ میلیون نفر، چهارمین جمعیت بزرگ آفریقا را دارد.

پایتخت: کینشاسا مساحت: 2,344,860 کیلومتر مربع زبان: فرانسوی واحد پول: فرانک کنگو

9. سائوتومه و پرنسیپ

پایتخت: سائوتومه مساحت: 960 کیلومتر مربع زبان: پرتغالی واحد پول: فولد

کشورهای آفریقای میانه بر اساس جمعیت و پایتخت آنها

همانطور که در بالا ذکر شد، 9 کشور مستقل در آفریقای میانه وجود دارد. در این میان بزرگترین کشور جمهوری دموکراتیک کنگو و کوچکترین آن سائوتومه و پرنسیپ از نظر جمعیت است. فهرست کامل کشورهای آفریقای میانه با پایتخت  در جدول زیر نشان داده شده است که بر اساس آخرین کل جمعیت رتبه بندی شده است.

نقشه کشورهای آفریقای مرکزی

تاریخچه مختصر آفریقای مرکزی

سکونتگاه های اولیه انسانی

دوران ماقبل تاریخ

آفریقای مرکزی، غنی از منابع طبیعی و تنوع زیستی، تاریخچه ای ریشه دار دارد که به دوران ماقبل تاریخ باز می گردد. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که انسان ها هزاران سال در این منطقه سکونت داشته اند. سکونتگاه های اولیه انسان عمدتاً از جوامع شکارچی-گردآورنده تشکیل شده بود. حوضه کنگو، به ویژه، نقش مهمی به عنوان زیستگاه برای انسان های اولیه ایفا کرد. مصنوعاتی مانند ابزار سنگی و ظروف سفالی که در مناطقی مانند جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) و جمهوری آفریقای مرکزی (CAR) یافت شده اند، نشان دهنده وجود فرهنگ های پیشرفته ماقبل تاریخ است.

توسعه کشاورزی

توسعه کشاورزی در حدود 3000 سال قبل از میلاد، تغییر قابل توجهی را در تاریخ آفریقای مرکزی رقم زد. معرفی کشاورزی منجر به ایجاد سکونتگاه های دائمی تر شد. جوامع کشاورزی اولیه به کشت محصولاتی مانند ارزن و سورگوم و حیوانات اهلی می پرداختند. مهاجرت بانتو که در حدود سال 2000 قبل از میلاد آغاز شد، تأثیر عمیقی بر منطقه گذاشت. مردمانی که به زبان بانتو صحبت می کردند در سراسر آفریقای مرکزی پراکنده شدند و شیوه های کشاورزی، فناوری آهن کاری و ساختارهای اجتماعی جدید را به همراه آوردند.

پادشاهی ها و امپراتوری های باستانی

پادشاهی کنگو

یکی از برجسته ترین پادشاهی های باستانی در آفریقای مرکزی، پادشاهی کنگو بود. در قرن چهاردهم تأسیس شد و بخش‌هایی از آنگولا، جمهوری کنگو، جمهوری کنگو و گابن امروزی را پوشش می‌داد. پادشاهی کنگو بسیار متمرکز و پیچیده بود، با یک دولت ساختاریافته، شبکه های تجاری پر جنب و جوش، و میراث فرهنگی غنی. پایتخت آن، امبانزا کنگو، یک مرکز شهری بزرگ بود. این پادشاهی درگیر تجارت با قدرت های اروپایی، به ویژه پرتغالی ها بود که در قرن پانزدهم وارد شدند. این تماس تأثیرات مثبت و منفی داشت، از جمله گسترش مسیحیت و تأثیر مخرب تجارت برده در اقیانوس اطلس.

امپراتوری های لوبا و لوندا

در نواحی ساوانای جمهوری دمکراتیک کنگو امروزی، امپراتوری‌های لوبا و لوندا بین قرن‌های 14 و 17 ظهور کردند. امپراتوری لوبا که توسط کینگ کونگولو تأسیس شد، یک سیستم سیاسی پیچیده و یک اقتصاد مبتنی بر کشاورزی، ماهیگیری و تجارت را توسعه داد. امپراتوری لوندا، در جنوب، از ایالت لوبا رشد کرد و از طریق اتحادها و فتوحات گسترش یافت. هر دو امپراتوری نقش مهمی در شبکه های تجاری منطقه ای ایفا کردند و کالاهایی مانند عاج، مس و نمک را مبادله کردند.

اکتشاف اروپایی و استعمار

مخاطبین اولیه اروپایی

اکتشاف اروپا در آفریقای مرکزی در اواخر قرن پانزدهم آغاز شد و کاشفان پرتغالی به این منطقه سفر کردند. با این حال، تا قرن نوزدهم بود که علاقه اروپا به آفریقای مرکزی تشدید شد. کاوشگرانی مانند دیوید لیوینگستون و هنری مورتون استنلی اکتشافات گسترده ای را انجام دادند، منطقه را نقشه برداری کردند و مردمان و مناظر آن را مستندسازی کردند. حساب های آنها به جاه طلبی های اروپایی برای استعمار دامن زد.

تقلا برای آفریقا

کنفرانس برلین در سال‌های 1884-1885 تقسیم رسمی آفریقا در میان قدرت‌های اروپایی را رقم زد که منجر به استعمار آفریقای مرکزی شد. این منطقه عمدتاً بین بلژیک، فرانسه و آلمان تقسیم شده بود. پادشاه بلژیک، لئوپولد دوم، کنترل شخصی بر ایالت آزاد کنگو برقرار کرد و از منابع و مردم آن با کارایی وحشیانه سوء استفاده کرد. جنایات انجام شده در این دوره، از جمله کار اجباری و کشتار دسته جمعی، منجر به محکومیت بین المللی و در نهایت واگذاری کنترل به دولت بلژیک در سال 1908 شد.

فرانسه مناطقی را مستعمره کرد که تبدیل به گابن، کنگو-برازاویل و CAR شدند، در حالی که آلمان بخش‌هایی از کامرون و رواندا کنونی را تحت کنترل داشت. دوره استعمار تغییرات قابل توجهی از جمله معرفی سیستم های اداری جدید، توسعه زیرساخت ها و بهره برداری از منابع طبیعی را به همراه داشت. با این حال، به جابجایی جمعیت‌های بومی، اختلالات فرهنگی و جنبش‌های مقاومت نیز منجر شد.

جنبش های استقلال طلب

دوران پس از جنگ جهانی دوم

پیامدهای جنگ جهانی دوم و موج جهانی استعمار زدایی به جنبش های استقلال طلبانه در سراسر آفریقای مرکزی دامن زد. رهبران و جنبش های ملی گرا ظهور کردند که از خودمختاری و پایان حکومت استعماری دفاع می کردند. در کنگو بلژیک، پاتریس لومومبا به یک چهره برجسته تبدیل شد و کشور را به استقلال در سال 1960 رساند. با این حال، این گذار با بی ثباتی سیاسی خدشه دار شد که منجر به ترور لومومبا و ظهور جوزف موبوتو شد، که یک رژیم دیکتاتوری را ایجاد کرد که تا سال 1997 ادامه داشت..

سرزمین های فرانسه و پرتغال

مستعمرات فرانسه در آفریقای مرکزی نیز در اوایل دهه 1960 استقلال یافتند. گابن، جمهوری کنگو و CAR به کشورهای مستقل تبدیل شدند و هر کدام با چالش‌های پس از استقلال خود از جمله بی‌ثباتی سیاسی، کودتا و مشکلات اقتصادی مواجه بودند. در سرزمین های پرتغالی، مبارزه برای استقلال طولانی تر و خشونت آمیزتر بود. برای مثال، آنگولا یک جنگ طولانی برای استقلال را تحمل کرد که تا سال 1975 ادامه داشت.

دوران پس از استقلال

چالش های سیاسی و اقتصادی

دوران پس از استقلال در آفریقای مرکزی با ترکیبی از پیشرفت و چالش های مداوم مشخص شده است. بسیاری از کشورهای منطقه با بی ثباتی سیاسی، جنگ های داخلی و مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم کرده اند. برای مثال، جمهوری دموکراتیک کنگو درگیری‌های متعددی را تجربه کرد، از جمله جنگ‌های اول و دوم کنگو، که کشورهای آفریقایی متعددی را درگیر کرد و منجر به مرگ میلیون‌ها نفر شد. به طور مشابه، CAR با بی ثباتی مزمن، با کودتاهای مکرر و درگیری های مسلحانه مداوم مواجه شده است.

تلاش در جهت ثبات و توسعه

با وجود این چالش ها، تلاش هایی برای دستیابی به ثبات و ارتقای توسعه صورت گرفته است. هدف سازمان های منطقه ای مانند جامعه اقتصادی کشورهای آفریقای مرکزی (ECCAS) و مداخلات بین المللی تقویت صلح و همکاری بوده است. کشورهایی مانند گابن و گینه استوایی از منابع نفتی خود برای پیشبرد رشد اقتصادی استفاده کرده‌اند، اگرچه نگرانی‌ها در مورد حاکمیت و توزیع عادلانه ثروت همچنان ادامه دارد.

مسائل معاصر و چشم انداز آینده

مسائل زیست محیطی و اجتماعی

آفریقای مرکزی با مسائل مهم معاصر از جمله تخریب محیط زیست، فقر و بحران های بهداشتی مواجه است. حوضه کنگو، یکی از بزرگ‌ترین جنگل‌های بارانی جهان، در معرض تهدید جنگل‌زدایی و تغییرات اقلیمی است که بر تنوع زیستی و جوامع محلی تأثیر می‌گذارد. تلاش برای حفاظت از محیط زیست و ترویج توسعه پایدار برای آینده منطقه بسیار مهم است.

مسیر توسعه پایدار

با نگاهی به آینده، مسیر آفریقای مرکزی به سمت توسعه پایدار شامل پرداختن به چالش‌های پیچیده آن و در عین حال سرمایه‌گذاری بر منابع عظیم و جمعیت انعطاف‌پذیر آن است. تقویت حکومت داری، ترویج همکاری های منطقه ای و سرمایه گذاری در آموزش، مراقبت های بهداشتی و زیرساخت ها گام های اساسی به سوی آینده ای روشن تر است. میراث فرهنگی غنی و مناظر طبیعی متنوع این منطقه فرصت های منحصر به فردی را برای گردشگری و تبادل فرهنگی ارائه می دهد و به توسعه کلی آن کمک می کند.