کشورهای آفریقای جنوبی

چند ملت در جنوب آفریقا

جنوب آفریقا که در جنوب آفریقا واقع شده است از 5  کشور تشکیل شده است. در اینجا فهرستی از تمام کشورهای آفریقای جنوبی بر اساس حروف الفبا آورده شده است: بوتسوانا، لسوتو، نامیبیا، سوازیلند و آفریقای جنوبی.

1. آفریقای جنوبی

آفریقای جنوبی، به طور رسمی جمهوری آفریقای جنوبی، جمهوری در آفریقا، جنوبی ترین قسمت قاره آفریقا است.

پایتخت: پرتوریا (اجرایی)، بلومفونتین (قوه قضاییه)، کیپ تاون (قانون‌گذاری) مساحت: 1,219,090 کیلومتر مربع زبان ها: آفریقایی و انگلیسی (به علاوه یازده زبان رسمی) واحد پول: راند

2. بوتسوانا

بوتسوانا یک جمهوری در جنوب آفریقا است. این ایالت ساحلی ندارد و این کشور در شرق با زیمبابوه، از جنوب غربی و جنوب با آفریقای جنوبی، در غرب و از شمال با نامیبیا همسایه است. قبل از استقلال از بریتانیا، این کشور بسیار فقیر بود اما امروزه نرخ رشد بالایی دارد و کشوری بسیار آرام برای منطقه است.

پایتخت: گابورون مساحت: 581730 کیلومتر مربع زبان انگلیسی واحد پول: پولا

3. لسوتو

لسوتو، که به طور رسمی پادشاهی لسوتو است، یک پادشاهی در جنوب آفریقا، محصور به آفریقای جنوبی و یکی از کوچکترین کشورهای آفریقا، و بنابراین از همه طرف احاطه شده است.

پایتخت: مازرو مساحت: 30360 کیلومتر مربع زبان: انگلیسی و Sessoto واحد پول: لوتی

4. نامیبیا

نامیبیا، با نام رسمی جمهوری نامیبیا، ایالتی در جنوب غربی آفریقا در اقیانوس اطلس است. این کشور با آنگولا، بوتسوانا، آفریقای جنوبی و زامبیا همسایه است. در امتداد ساحل، صحرای نامیب و در شرق صحرای کالاهاری قرار دارند.

پایتخت: ویندهوک مساحت: 824290 کیلومتر مربع زبان انگلیسی واحد پول: دلار نامیبیا

5. سوازیلند

سوازیلند، به طور رسمی پادشاهی سوازیلند، یک پادشاهی مطلق است که در جنوب آفریقا واقع شده است. این کشور کوچکترین ایالت منطقه است، فاقد ساحل است و در شرق با موزامبیک و از شمال، غرب و جنوب با آفریقای جنوبی همسایه است.

پایتخت: امباپه / لوبامبا مساحت: 17630 کیلومتر مربع زبان: انگلیسی و سوسواتی واحد پول: Lilangeni

کشورهای آفریقای جنوبی بر اساس جمعیت و پایتخت آنها

همانطور که در بالا ذکر شد، پنج کشور مستقل در جنوب آفریقا وجود دارد. در این میان بزرگترین کشور آفریقای جنوبی و کوچکترین کشور سوازیلند از نظر جمعیت است. فهرست کامل کشورهای آفریقای جنوبی با پایتخت  در جدول زیر نشان داده شده است که بر اساس آخرین کل جمعیت رتبه بندی شده است.

نقشه کشورهای آفریقای جنوبی

تاریخچه مختصر آفریقای جنوبی

تاریخ اولیه بشر

دوره ماقبل تاریخ

آفریقای جنوبی دارای یکی از طولانی ترین تاریخ های مستمر سکونت انسان در این سیاره است. این منطقه خانه برخی از قدیمی ترین شواهد زندگی بشر است، با یافته های باستان شناسی در مکان هایی مانند گهواره بشریت در آفریقای جنوبی و غار مرزی در اسواتینی که قدمت آن به میلیون ها سال پیش می رسد. اجداد اولیه انسان، از جمله استرالوپیتکوس و هومو ارکتوس، در این سرزمین ها پرسه می زدند و فسیل ها و ابزارهای سنگی را از خود به جای گذاشتند.

مردم سن و خویخوی

سان (بوشمن) و خویخوی (هاتنتوت) از اولین ساکنان شناخته شده آفریقای جنوبی هستند. سان در درجه اول شکارچی-گردآورنده بودند و از دانش عمیق خود از زمین برای زنده ماندن در محیط های سخت استفاده می کردند. خویخویی‌ها که دیرتر وارد شدند، به دامداری، دامداری و ایجاد سکونتگاه‌های دائمی‌تر پرداختند. این گروه ها درک عمیقی از محیط خود داشتند و سنت های شفاهی غنی را حفظ کردند که تاریخ، عقاید و دانش آنها را در بر می گرفت.

ظهور پادشاهی های آفریقایی

ماپونگوبوه

یکی از اولین جوامع پیچیده در جنوب آفریقا، پادشاهی ماپونگوبوه بود که بین قرن های 11 و 13 شکوفا شد. Mapungubwe واقع در آفریقای جنوبی امروزی، نزدیک مرزهای زیمبابوه و بوتسوانا، مرکز تجاری مهمی بود که با بازرگانانی از چین و هند در زمینه طلا، عاج و سایر کالاها معامله می کرد. افول پادشاهی راه را برای ظهور زیمبابوه بزرگ هموار کرد.

زیمبابوه بزرگ

پادشاهی زیمبابوه بزرگ در حدود قرن یازدهم پدیدار شد و تا قرن چهاردهم به مهم ترین و تأثیرگذارترین ایالت در جنوب آفریقا تبدیل شد. زیمبابوه بزرگ که به دلیل ساختارهای سنگی چشمگیر خود از جمله محوطه بزرگ و مجتمع تپه شناخته شده است، مرکز تجارت و فرهنگ بود. اقتصاد پادشاهی مبتنی بر کشاورزی، گله‌داری گاو و شبکه‌های تجاری گسترده بود که به ساحل سواحیلی و فراتر از آن می‌رسید. نفوذ زیمبابوه بزرگ در قرن 15 کاهش یافت، احتمالاً به دلیل تغییرات محیطی و بهره برداری بیش از حد از منابع.

اکتشاف و استعمار اروپا

نفوذ پرتغالی

ورود اروپایی ها به آفریقای جنوبی با پرتغالی ها در اواخر قرن پانزدهم آغاز شد. بارتولومئو دیاس دماغه امید خوب را در سال 1488 دور زد و واسکو دوگاما از طریق نوک جنوبی آفریقا در سال 1497 به اقیانوس هند رسید. پرتغالی ها پست های تجاری و قلعه هایی را در امتداد ساحل ایجاد کردند و به دنبال کنترل راه های تجارت پرسود ادویه به هند و هند بودند. هند شرقی

استعمار هلند

در سال 1652، شرکت هند شرقی هلند، یک ایستگاه نوشیدنی در کیپ امید خوب تأسیس کرد و پایه و اساس کیپ تاون را گذاشت. این سکونتگاه به یک مستعمره تبدیل شد زیرا کشاورزان هلندی معروف به بوئرها برای ایجاد مزارع و مزارع به داخل سرزمین نقل مکان کردند. این گسترش منجر به درگیری با مردم بومی خویخوی و سان شد و بعداً با گروه های بانتو زبان که به سمت جنوب مهاجرت کردند.

استعمار و توسعه بریتانیا

تصاحب بریتانیا

بریتانیایی ها در طول جنگ های ناپلئون در سال 1806 مستعمره کیپ را از هلندی ها گرفتند. تحت سلطه بریتانیا، مستعمره به طور قابل توجهی گسترش یافت و موجی از مهاجران انگلیسی وارد شدند. انگلیسی ها سیاست های جدیدی از جمله لغو برده داری در سال 1834 ارائه کردند که باعث تنش با بوئرها شد. این اصطکاک در راهپیمایی بزرگ دهه‌های 1830 و 1840 به اوج رسید، که طی آن بوئر وورترکرکرها به داخل سرزمین مهاجرت کردند تا جمهوری‌های مستقلی مانند ایالت آزاد نارنجی و ترانسوال را ایجاد کنند.

کشف الماس و طلا

کشف الماس در کیمبرلی در سال 1867 و طلا در Witwatersrand در سال 1886 آفریقای جنوبی را متحول کرد. این یافته‌های معدنی سیل مهاجران و سرمایه‌گذاری را به سوی خود جذب کرد و به رشد سریع اقتصادی و توسعه زیرساخت‌های مدرن دامن زد. با این حال، رقابت برای کنترل این منابع باعث تشدید درگیری بین بریتانیایی ها و بوئرها و همچنین با گروه های بومی آفریقایی شد.

جنگ آنگلو-زولو و آنگلو-بوئر

جنگ انگلیس و زولو

جنگ انگلیس و زولو در سال 1879 درگیری بین امپراتوری بریتانیا و پادشاهی زولو بود. بریتانیایی ها به دنبال گسترش کنترل خود بر آفریقای جنوبی بودند، در حالی که زولوها، تحت فرمان پادشاه Cetshwayo، مقاومت کردند. با وجود پیروزی‌های اولیه زولوها، از جمله نبرد معروف ایساندلوانا، انگلیسی‌ها در نهایت زولوها را شکست دادند و منجر به الحاق این پادشاهی به امپراتوری بریتانیا شد.

جنگ های آنگلو-بوئر

تنش بین بریتانیا و بوئرها با دو درگیری مهم به اوج خود رسید: جنگ اول انگلیس-بوئر (1880-1881) و جنگ دوم آنگلو-بوئر (1899-1902). جنگ اول با پیروزی بوئرها به پایان رسید و استقلال ایالت آزاد ترانسوال و اورنج را تضمین کرد. با این حال، جنگ دوم، که توسط اختلافات بر سر کنترل معادن طلا و حقوق سیاسی آغاز شد، به پیروزی بریتانیا منجر شد. پیمان Vereeniging در سال 1902 به جنگ پایان داد و جمهوری های بوئر به امپراتوری بریتانیا ملحق شدند.

آپارتاید و عصر مدرن

تأسیس آپارتاید

در سال 1948، حزب ملی در آفریقای جنوبی به قدرت رسید و سیاست آپارتاید را به اجرا درآورد، یک سیستم تفکیک نژادی و تبعیض نهادینه شده است. قوانین آپارتاید مردم را بر اساس نژاد جدا می کرد و حقوق و آزادی های غیر سفیدپوستان آفریقای جنوبی را محدود می کرد. رژیم آپارتاید با مقاومت داخلی قابل توجه و محکومیت بین المللی مواجه شد.

مبارزه برای رهایی

مبارزه علیه آپارتاید توسط جنبش های سیاسی و اجتماعی مختلف، به ویژه کنگره ملی آفریقا (ANC) و رهبر آن، نلسون ماندلا، رهبری می شد. قتل عام شارپویل در سال 1960 و قیام سووتو در سال 1976 وقایع مهمی بودند که مخالفت با آپارتاید را برانگیخت. فشار بین‌المللی، تحریم‌های اقتصادی و ناآرامی‌های داخلی در نهایت دولت آفریقای جنوبی را مجبور به مذاکره برای پایان آپارتاید کرد.

گذار به دموکراسی

در سال 1990، رئیس جمهور FW de Klerk لغو ممنوعیت ANC و آزادی نلسون ماندلا از زندان را اعلام کرد. مذاکرات بین دولت و گروه های ضد آپارتاید منجر به برگزاری اولین انتخابات دموکراتیک در سال 1994 شد که در آن ماندلا به عنوان اولین رئیس جمهور سیاه پوست آفریقای جنوبی انتخاب شد. گذار به دموکراسی با تلاش برای رسیدگی به میراث آپارتاید و ترویج آشتی و توسعه، دوران جدیدی را برای جنوب آفریقا رقم زد.

آفریقای جنوبی معاصر

چالش های اقتصادی و اجتماعی

جنوب آفریقا امروزه با چالش های متعددی از جمله نابرابری اقتصادی، بی ثباتی سیاسی و بحران های بهداشتی مانند اچ آی وی/ایدز مواجه است. کشورهای منطقه برای تنوع بخشیدن به اقتصاد، بهبود حکمرانی و رسیدگی به مسائل اجتماعی تلاش می کنند. آفریقای جنوبی، بزرگترین اقتصاد منطقه، نقش مهمی در سیاست و توسعه منطقه ایفا می کند.

همکاری منطقه ای

جامعه توسعه آفریقای جنوبی (SADC) که در سال 1992 تأسیس شد، با هدف ارتقای یکپارچگی منطقه ای و همکاری اقتصادی بین کشورهای عضو است. ابتکارات SADC بر توسعه زیرساخت ها، تجارت و حل مناقشه متمرکز است که به ثبات و رشد منطقه کمک می کند.