کشورهای جنوب آسیا

جنوب آسیا که در جنوب قاره آسیا واقع شده است، در طبقه بندی های دیگر به شبه قاره هند نیز معروف است، بنابراین واضح است که یکی از کشورهای تشکیل دهنده این منطقه، هند دومین کشور پرجمعیت آسیا و جهان است. همچنین. سایر کشورهای حاضر در این منطقه عبارتند از: مالدیو، پاکستان، نپال و غیره. یکی از ویژگی های اصلی جنوب آسیا این است که یکی از فقیرترین مناطق قاره آسیا است. جمعیت با مشکلاتی مانند مرگ و میر بالای نوزادان، امید به زندگی پایین و توسعه کم مواجه است.

چند کشور در جنوب آسیا

جنوب آسیا یکی از بزرگترین و پرجمعیت ترین شبه قاره های روی کره زمین است. آسیای جنوبی با مساحت بیش از 5 میلیون کیلومتر مربع، از 8  کشور مستقل (افغانستان، بنگلادش، بوتان، هند، مالدیو، نپال، پاکستان و سریلانکا) تشکیل شده است. فهرست کامل کشورهای جنوب آسیا بر اساس جمعیت را در زیر ببینید.

1. بنگلادش

بنگلادش یک جمهوری در جنوب آسیا در خلیج بنگال است. بنگلادش هشتمین کشور پرجمعیت جهان و نود و سومین کشور بزرگ جهان است که بنگلادش را به یکی از پرجمعیت ترین کشورهای جهان تبدیل می کند. اکثریت جمعیت را مسلمانان بنگالی تشکیل می دهند و پس از آن هندوهای بنگالی با جوامع مختلف بودایی و مسیحی قرار دارند. زبان رسمی بنگالی است.

پایتخت: داکا مساحت: 144 کیلومتر مربع زبان: بنگالی واحد پول: تاکا

2. بوتان

بوتان پادشاهی در جنوب آسیا است که از شمال با چین و از جنوب با هند همسایه است. این کشور در سال 1949 از هند مستقل شد و در مجموع حدود 750000 نفر در بوتان زندگی می کنند.

پایتخت: تیمفو مساحت: 38394 کیلومتر مربع زبان: Zonca واحد پول: Ngultrum

3. هند

هند با نام رسمی جمهوری هند، جمهوری فدرال جنوب آسیا است. این کشور هفتمین کشور بزرگ در سطح، دومین کشور پرجمعیت و پرجمعیت ترین دموکراسی در جهان است. هند اغلب “بزرگترین دموکراسی جهان” نامیده می شود.

پایتخت: دهلی نو مساحت: 3,287,260 کیلومتر مربع زبان: هندی و انگلیسی واحد پول: روپیه هند

4. مالدیو

مالدیو، با نام رسمی جمهوری مالدیو، کشوری جزیره‌ای در شمال اقیانوس هند است که از 26 جزیره مرجانی با 1192 جزیره تشکیل شده است که 200 جزیره آن مسکونی هستند و در مجموع حدود 300000 نفر جمعیت دارند.

پایتخت: مرد مساحت: 300 کیلومتر مربع زبان: دیوهی واحد پول: روپیه

5. نپال

نپال با نام رسمی جمهوری فدرال نپال، جمهوری در دامنه جنوبی هیمالیا بین چین در شمال و هند در شرق، غرب و جنوب است.

پایتخت: کاتماندو مساحت: 147180 کیلومتر مربع زبان: نپالی واحد پول: روپیه

6. پاکستان

پاکستان با نام رسمی جمهوری اسلامی پاکستان کشوری در آسیا است. این کشور معمولاً بسته به شرایط در مناطق فرعی جغرافیایی مختلفی مانند خاورمیانه در حال تغییر، خاورمیانه، آسیای جنوبی، آسیای جنوب غربی و غرب آسیا قرار دارد.

پایتخت: اسلام آباد مساحت: 796100 کیلومتر مربع زبان: اردو واحد پول: روپیه

7. سریلانکا

سریلانکا با نام رسمی جمهوری سوسیالیستی دموکراتیک سریلانکا کشوری جزیره ای در جنوب آسیا است که در جنوب شرقی هند واقع شده است. سریلانکا حدود بیست میلیون ساکن دارد و از یک جزیره گرمسیری بزرگ و تعدادی جزیره کوچک تشکیل شده است. سریلانکا یکی از اعضای کشورهای مشترک المنافع است.

پایتخت: سری جایواردنپورا کوته / کلمبو مساحت: 65610 کیلومتر مربع زبان: سینهالی و تامیل واحد پول: روپیه سریلانکا

8. افغانستان

افغانستان کشوری است در جنوب آسیا و معمولاً در آسیای مرکزی قرار دارد. این کشور کوهستانی و فاقد ساحل است و با پاکستان، ایران، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و چین هم مرز است. کابل پایتخت افغانستان است.

پایتخت: کابل مساحت: 652230 کیلومتر مربع زبان: پچتو و دری واحد پول: افغانی

فهرست کشورهای جنوب آسیا و پایتخت های آنها

همانطور که در بالا ذکر شد، هشت کشور مستقل در جنوب آسیا وجود دارد. در این میان بزرگترین کشور هند و کوچکترین کشور مالدیو از نظر جمعیت است. فهرست کامل کشورهای جنوب آسیا با پایتخت  در جدول زیر نشان داده شده است که بر اساس آخرین کل جمعیت و مساحت رتبه بندی شده است.

نقشه کشورهای جنوب آسیا

تاریخچه مختصر جنوب آسیا

تمدن های باستانی و امپراتوری های اولیه

1. تمدن دره سند:

جنوب آسیا خانه یکی از قدیمی ترین تمدن های جهان به نام تمدن دره سند است که در حدود 3300 قبل از میلاد تا 1300 قبل از میلاد شکوفا شد. این تمدن که در پاکستان امروزی و شمال غربی هند قرار دارد، دارای برنامه ریزی شهری پیشرفته، سیستم های زهکشی پیشرفته و شبکه های تجاری با بین النهرین و مصر بود. مکان‌های مهمی مانند موهنجو-دارو و هاراپا بینش‌هایی را درباره فرهنگ و سبک زندگی این تمدن باستانی نشان می‌دهند.

2. دوره ودایی و امپراتوری های اولیه:

به دنبال زوال تمدن دره سند، هندوآریایی ها به شبه قاره هند مهاجرت کردند و وداها و سیستم کاست را با خود آوردند. دوره ودایی (حدود 1500 قبل از میلاد – 500 قبل از میلاد) پایه و اساس هندوئیسم و ​​ظهور پادشاهی ها و جمهوری های اولیه را گذاشت. امپراتوری مائوریا، تحت رهبری چاندراگوپتا مائوریا و نوه اش آشوکا، بخش زیادی از شبه قاره هند را در قرن سوم قبل از میلاد متحد کرد و بودیسم را ترویج کرد و اصلاحات اداری را به اجرا گذاشت.

عصر طلایی تمدن هند

1. امپراتوری گوپتا:

امپراتوری گوپتا (قرن های چهارم تا ششم میلادی) اغلب به عنوان عصر طلایی تمدن هند در نظر گرفته می شود که با شکوفایی هنر، ادبیات، علم و فلسفه مشخص می شود. تحت فرمانروایی هایی مانند چاندراگوپتا دوم و سامودراگوپتا، امپراتوری به دستاوردهای فرهنگی و فکری قابل توجهی از جمله ایجاد معابد نمادین، توسعه سیستم اعشاری و مفهوم صفر در ریاضیات و تدوین ادبیات سانسکریت دست یافت.

2. گسترش بودیسم و ​​هندوئیسم:

در این دوره، بودیسم در سراسر آسیای جنوبی و فراتر از آن گسترش یافت و فعالیت های تبلیغی و شبکه های تجاری تسهیل شد. ساخت استوپاهای بودایی و دانشگاه های رهبانی، مانند نالاندا و ویکراماشیلا، به انتشار آموزه های بودایی کمک کرد. هندوئیسم همچنین با ظهور جنبش‌های باکتی (عبادی) و تدوین قوانین هندو در متونی مانند مانوسمریتی، تحولات مهمی را تجربه کرد.

فتوحات اسلامی و سلطنت دهلی

1. تهاجمات اسلامی:

در قرن هشتم میلادی، ارتش های اسلامی از شبه جزیره عربستان شروع به حمله به جنوب آسیا کردند و به تدریج حکومت مسلمانان را در بخش هایی از شبه قاره هند برقرار کردند. سلطان نشین دهلی که توسط قطب الدین ایبک در سال 1206 تأسیس شد، اولین دولت بزرگ اسلامی در منطقه شد. حاکمان بعدی مانند علاءالدین خیلجی و محمد بن تغلق قلمرو سلطنت را گسترش دادند و اصلاحات اداری و نظامی را انجام دادند.

2. امپراتوری مغول:

در قرن شانزدهم، امپراتوری مغول به عنوان یک قدرت مسلط در آسیای جنوبی تحت رهبری بابر، از نوادگان تیمور و چنگیز خان، ظهور کرد. مغول ها که از تبار ترکی-مغولی آسیای مرکزی بودند، امپراتوری وسیع و متنوع فرهنگی را تأسیس کردند که بیشتر شبه قاره هند را در بر می گرفت. اکبر کبیر، جهانگیر، شاه جهان و اورنگ زیب از فرمانروایان برجسته مغول بودند که تأثیر ماندگاری بر هنر، معماری و حکومت بر جای گذاشتند.

استعمار و جنبش های استقلال طلب

1. استعمار اروپا:

در دوران اکتشاف، قدرت‌های اروپایی، به ویژه پرتغال، هلند، بریتانیا و فرانسه، پایگاه‌های تجاری و مستعمراتی را در جنوب آسیا ایجاد کردند. شرکت بریتانیایی هند شرقی به تدریج کنترل خود را بر سرزمین های هند گسترش داد و با بهره برداری از منابع و اجرای سیاست های استعماری که منجر به استثمار اقتصادی و تحولات اجتماعی شد. پرتغالی‌ها مناطقی مانند گوا را کنترل کردند، هلندی‌ها پست‌های تجاری در اندونزی ایجاد کردند، و فرانسوی‌ها بخش‌هایی از هند، ویتنام و لائوس را مستعمره کردند.

2. مبارزات استقلال:

قرن بیستم شاهد ظهور جنبش های ملی گرایانه در سراسر آسیای جنوبی بود که به دنبال پایان دادن به حکومت استعماری و دستیابی به استقلال بودند. رهبرانی مانند مهاتما گاندی در هند، محمد علی جناح در پاکستان و سوکارنو در اندونزی جنبش‌های توده‌ای و مقاومت علیه قدرت‌های استعماری را بسیج کردند. تجزیه هند بریتانیا در سال 1947 منجر به ایجاد هند و پاکستان و به دنبال آن جنبش های استقلال طلبانه در کشورهایی مانند سریلانکا و میانمار شد.

ملت-دولت های مدرن و پویایی منطقه ای

1. تشکیل دولت-ملت:

پس از استقلال، آسیای جنوبی دوره‌ای از ملت‌سازی و گذار سیاسی را پشت سر گذاشت و دولت‌های تازه‌تشکیل‌شده با مسائل حکومت‌داری، هویت و توسعه اقتصادی-اجتماعی دست و پنجه نرم کردند. هند به عنوان بزرگترین دموکراسی جهان ظاهر شد، در حالی که پاکستان با بی ثباتی سیاسی و تنش های قومی دست و پنجه نرم می کرد. سایر کشورهای منطقه مانند بنگلادش، سریلانکا و نپال نیز در تحکیم دولت و ترویج توسعه فراگیر با چالش هایی مواجه بودند.

2. پویایی منطقه ای:

جنوب آسیا همچنان منطقه ای از فرهنگ ها، زبان ها و مذاهب متنوع، با پویایی های ژئوپلیتیک پیچیده و درگیری های مداوم است. تنش بین هند و پاکستان بر سر منطقه مورد مناقشه کشمیر، درگیری های قومی و مذهبی در کشورهایی مانند سریلانکا و میانمار، و تهدید تروریسم و ​​افراط گرایی چالش های مهمی برای ثبات و همکاری منطقه ای ایجاد می کند.